Categoriearchief: Fons, Gloria en Otto

Otto zit op mijn schoot te gloeien van koorts. Als een hartverwarmend kacheltje. Met oogjes die blinken, een neusje dat loopt en schoudertjes die hangen. De held lijkt geveld. Meestal is hij lief en levendig. Een spring in ’t veld, … Lees verder →

Fodie en Glodie zijn Fons en Gloria. Ik maakte voor hele en aantal verhaaltjes voor bij het slapengaan. Er hingen strandhanddoeken op het droogrek dat uitzonderlijk in de strijkkamer stond. Meer was er niet nodig voor Fodie. “Ik ga een … Lees verder →

Fodie en Glodie zijn Fons en Gloria. Ik schreef voor hen een aantal verhaaltjes voor bij het slapengaan. “Zie je dat goudvisje daar, het hangt recht naar beneden in het water en zijn mondje gaat open en toe”, zei Glodie. … Lees verder →

Fodie en Glodie zijn Fons en Gloria. Ik schreef voor hen een aaltal verhaaltjes voor bij het slapengaan. Glodie was nog heel jong toen ze al prinses wou worden. Zoals jongetjes brandweerman willen worden of voetballer. Alleen, een jongetje dat … Lees verder →

Fodi en Glody zijn Fons en Gloria. Ik schreef voor hen een aantal verhalen voor bij het slapengaan. “Neen”, zegt Fodi, “jij bent al jarig geweest”. “Ja, dat weet ik wel, maar na mij is papa jarig en dan mama en dan … Lees verder →

Fodi en Glody zijn Fons en Gloria. Ik schreef voor hen een aantal verhalen voor bij het slapengaan. Komt nog niet in de verhalen voor: hun neefje OTTO. Daarom hier een foto van hen drie: Het was zondag. Fodi en Glody … Lees verder →

Op een morgen, bijna dertig jaar, geleden bracht ik de kinderen met de auto naar school. Toen ik voorbij de elektriciteitswinkel Big Ben reed, moet ik ‘bij manier van spreken’ gezegd hebben. Het overkomt me wel meer dat ik mijn … Lees verder →

Brieven aan Fons 5 Het is 7u10 op de zaterdag voor Kerstmis. Buiten is het nog stikdonker. Binnen zijn de lichtjes van de kerstboom al aangestoken en ook de lichtbolletjes in het windglas naast de tafel waar ik zit met … Lees verder →

Brieven aan Fons 4 Alsof dat nodig was, alsof Fons ooit niet op de eerste plaats zou komen. Alsof de aandacht voor Fons tussen twee donderdagen zou kunnen wegvallen. Fons is geen feuilleton. Fons is een deel van ons. In … Lees verder →

Brieven aan Fons 3 Mijn vader zei me ooit, toen ik weer eens mijn verhaal geestdriftig naar een crescendo aan het bouwen was alsof het de toren van Babel betrof die tot de hemel moest reiken: ”jongen, overdrijf zo niet, … Lees verder →